Συζήτησεις

SNF Discussions: Παγκόσμιες Ανισότητες στην Υγεία

Παρασκευή 24 Ιουνίου, 12:30, Υποδοχή ΕΒΕ

Martin Mueli (ETH Zurich), Διευθυντής Χειρουργός, Χειρουργική Κλινική Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Παίδων Ζυρίχης, Τακτικός Καθηγητής Παιδιατρικής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης
Amanda McClelland, Ανώτερη Αντιπρόεδρος του Prevent Epidemics, στο Resolve to Save Lives
Irene Wulff, Διευθύνουσα Σύμβουλος, Ορθοπεδικό Νοσοκομείο FOCOS

Συντονίζει:
Claire Muñoz Parry, Βοηθός Διευθύντρια, Global Health Programme, Chatham House

Την ανάγκη για πολιτική και κοινωνική αλλαγή ανέδειξε η συζήτηση για τις παγκόσμιες ανισότητες στην πρόσβαση στην Υγεία. Οι τέσσερεις ομιλητές με εμπειρία, τόσο σε αναπτυγμένες όσο και αναπτυσσόμενες χώρες, παρουσίασαν προβλήματα και λύσεις ως προς την ισότιμη πρόσβαση παιδιών και ενηλίκων σε ιατρικές υπηρεσίες, που μπορούν να βελτιώσουν την ποιότητα ζωής τους.

Τη συζήτηση άνοιξε η Δρ. Tihitena Negussie Mammo, Παιδιατρικός Χειρούργος και Global Clinical Director του Lifebox, ενός μη κερδοσκοπικού οργανισμού, που έχει ως στόχο να βελτιώσει την ασφάλεια της χειρουργικής επέμβασης, της αναισθησίας και της μετεγχειρητικής πορείας των ασθενών σε αναπτυσσόμενες χώρες.
Μιλώντας μέσω διαδικτυακής σύνδεσης, η Δρ. Negussie Mammo αναφέρθηκε στην άνιση πρόσβαση στις υπηρεσίες υγείας στην Αιθιοπία. Όταν δεν υπάρχει ισότιμη πρόσβαση στο σύστημα υγείας, είπε, δεν παρέχεται ασφαλής φροντίδα. Δίνοντας ως παράδειγμα την παιδιατρική χειρουργική, εξήγησε πως τα περισσότερα προβλήματα ανακύπτουν από ανεπαρκείς παροχές φροντίδας, μη καταρτισμένους εργαζόμενους και έλλειψη υποδομών.

Τον λόγο πήρε ο Δρ. Martin Mueli, Διευθυντής Χειρουργός της Χειρουργικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου Παίδων της Ζυρίχης και Καθηγητής Παιδιατρικής Χειρουργικής στο Πανεπιστήμιο της Ζυρίχης (ETH). Αναφέρθηκε στο θετικό παράδειγμα της Ελβετίας, μιας χώρας στην οποία υπάρχει ισορροπία ζήτησης και προσφοράς υπηρεσιών υγείας υψηλού επιπέδου.

Τόνισε πως το υγειονομικό σύστημα λειτουργεί ακόμα και στα πιο ορεινά χωριά. «Δεν είναι δυνατόν να εμφανίσει κάποιος έμφραγμα του μυοκαρδίου, οπουδήποτε στην Ελβετία, ακόμα και σε μεγάλο υψόμετρο στις Άλπεις και να μην διασωθεί μέσα σε μισή ώρα», ανέφερε ο Δρ. Mueli. Ένα ελικόπτερο, το οποίο είναι μια «ιπτάμενη μονάδα εντατικής θεραπείας», θα φέρει τον ειδικευμένο εντατικολόγο γιατρό, ο οποίος θα πραγματοποιήσει την αναζωογόνηση του ασθενούς και ύστερα θα τον μεταφέρει στο πιο κατάλληλο νοσοκομείο.

Αναφέρθηκε, επίσης, στην εμβρυική χειρουργική στην Ελβετία, δηλαδή χειρουργική εντός της μήτρας πριν τη γέννηση, και την επέμβαση που ο ίδιος πραγματοποίησε στην πλάτη ενός εμβρύου με δισχιδή ράχη. Η επέμβαση εξασφάλισε στο παιδί αυτό μια ζωή με ήπιες αναπηρίες, είπε, ενώ αν δεν είχε πραγματοποιηθεί θα γεννιόταν με σοβαρή αναπηρία.

Το ιδανικό σενάριο δεν είναι μια πραγματικότητα για άλλα παιδιά παγκοσμίως, κατέληξε. Γι’ αυτό ο ίδιος και η ομάδα του εκπαιδεύουν στην Ελβετία ιατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό από αναπτυσσόμενες χώρες και ταξιδεύουν, αξιολογώντας ευκαιρίες βελτίωσης των υπηρεσιών υγείας σε χώρες, όπως το Αφγανιστάν. Στην Καμπούλ, ανέφερε, η ομάδα του με τη συνδρομή της Ελβετικής κυβέρνησης δημιούργησε ένα Κέντρο Εγκαυμάτων.

Στη συνέχεια, η Irene Wulff, Διευθύνουσα Σύμβουλος του Ορθοπεδικού Νοσοκομείου FOCOS, στη Γκάνα – ένα νοσοκομείο μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα 70 κλινών – αναφέρθηκε στον κοινωνικό αποκλεισμό παιδιών με παραμορφωμένη σπονδυλική στήλη.

«Όταν τα παιδιά γεννιούνται παραμορφωμένα, δεν πηγαίνουν στο σχολείο. Όσα καταφέρουν να φοιτήσουν στο σχολείο, αντιμετωπίζουν το στίγμα», είπε. «Πονούν και έχουν ποικίλα προβλήματα υγείας. Δεν μπορούν να γίνουν παραγωγικοί πολίτες. Έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση, που οδηγεί σε προβλήματα ψυχικής υγείας».

Περιέγραψε πως από το 1998 μέχρι και το 2011 περίπου 500 εθελοντές ορθοπεδικοί χειρουργοί, αναισθησιολόγοι, εντατικολόγοι και νοσηλευτές από όλο τον κόσμο προσέφεραν τις υπηρεσίες τους μέχρι και 4 φορές τον χρόνο, δουλεύοντας αφιλοκερδώς στη Γκάνα. Το 2012, με δωρεές μεταξύ των οποίων και από το Ίδρυμα Σταύρος Νιάρχος (ΙΣΝ), δημιουργήθηκε το Ορθοπεδικό Νοσοκομείο FOCOS. Μέσα στα 10 χρόνια λειτουργίας του έχουν χειρουργηθεί 3.500 παιδιά από τα 70.000, που έχουν φτάσει στην κλινική. «Τα παιδιά, που έχουν χειρουργηθεί, έχουν καταφέρει να πάνε στο πανεπιστήμιο και τρία από αυτά εργάζονται σε εμάς», ανέφερε.
Τέλος, η Amanda McClelland, Ανώτερη Αντιπρόεδρος του προγράμματος Prevent Epidemics, στον μη κυβερνητικό οργανισμό Resolve to Save Lives αναφέρθηκε στην άμβλυνση των κοινωνικών ανισοτήτων ύστερα από καταστροφικά φυσικά φαινόμενα.

«Τα καταστροφικά φαινόμενα αναζητούν τους φτωχούς και τους κρατούν φτωχούς», είπε.

Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα της πανδημίας της COVID-19 στις Ηνωμένες Πολιτείες, παρουσίασε τον αντίκτυπο που έχουν κοινωνικές πολιτικές ανεξάρτητες με την Υγεία στην πρόσβαση των πολιτών σε αυτήν.
«Στη Νέα Υόρκη, είδαμε την έλλειψη άδειας ασθενείας μετ’ αποδοχών, που είχε ως αποτέλεσμα οι εργαζόμενοι να μην μπορούν να απομονωθούν όταν τους το ζητούσαμε», είπε. Ενώ μια πανδημία θα μπορούσε να εξισώσει όλους τους εργαζόμενους, απέδειξε πως κάποιοι εκτίθενται σε μεγαλύτερο ρίσκο από άλλους, συμπλήρωσε.

«Δεν πρέπει να ξεχάσουμε τα διδάγματα που έχουμε πάρει από όλες τις προηγούμενες κρίσεις», ανέφερε η Amanda McClelland. «Θα πρέπει να δούμε πως υπάρχουν ανισότητες τις οποίες έχουμε αγνοήσει στο παρελθόν. Το πρόβλημά μας είναι να δράσουμε με βάση αυτά τα διδάγματα», είπε.